Στον παππού μου
Μέσα σε μια παλιοκαλύβα μπλε
Ούτ' εικοσπέντε μέτρ' απ' την ακτή
Ένας γεροψαράς μονάχος δίχτυα πλέκει
Ο ήλιος του μεσημεριού βαρύς
τόσο που να χρυσοπυρώνει η άμμος
Μα το τσαρδί του η κάψα ούτε που αγγίζει
Το ψάρι του στο γκάζι τηγανίζει
Με το μελτέμι κάθε μέρα παίζουν τάβλι
Κι η θάλασσα μαργιόλα τις νύχτες του γλεντά
Σα μαζευτούνε στην αστροφεγγιά
με τον αγέρα και το κύμα ούζο να πιουν
Του κόσμου όλου γίνονται πρωτοτραγουδιστάδες
Πιο πλούσιος απ' αυτόν στον κόσμο άλλος κανείς δεν είναι
