αφύπνιση

Ξυπνάς μια μέρα το πρωί
Τα μάτια σου ανοίγουν
Ήλιου καυτού λευκή φωτιά
Και φως τα πλημμυρίζουν

Η μαχμουρλού ψυχή σου φλέγεται
Κι αίμα θερμό σε πλένει
Ξανακυλά κι ανίκητα
Το σώμα σού ανασταίνει

Οι μνήμες του ποιος ήσουνα
Στο νου σου αναπηδάνε
Κι οι γλύκες των αισθήσεων
Στο σπίτι τους γυρνάνε

Αναρωτιέσαι τι έγινε
Τα χρόνια που κοιμόσουν
Ποια μόρα σε παρέλυε
Δεμένος πού βρισκόσουν

Πώς την ομίχλη εχάλασες
Το μίτο πώς εβρήκες
Από το δάσος των στοιχειών
Πώς ζωντανός εβγήκες

Φορές εγύρισε πολλές
Του αργαλειού τ' αδράχτι
Κι οι αλυσίδες σου μαθές
Έχουνε γίνει στάχτη